خلقت و ساختار پیچیده ما انسان ها بسیار جالب توجه است. ما انسان ها تنها در لحظاتی احساس خوشبختی واقعی میکنیم که از یک واقعه دردناک به شرایط مطلوب میرسیم به طور مثال ما هر روز به مقدار قابل توجهی آب مینوشیم اما مزه واقعی آب را فقط هنگامی میتوانیم به درستی تشخیص بدهیم که دچار تشنگی شدید شده ایم. نمیدانم شاید این خصلت ها ریشه در شهر نشینی و زندگی های ماشینی ما داشته باشد.
تنها میتوانم به طور خلاصه اینگونه بیان کنم که :
این ریتم زندگیست که ما را به رقص وادار میکند اما هیچگاه نباید فراموش کنیم که انتخاب نوع رقص با ماست.
رقصی آرام و رمانتیک چیزی شبیه تانگو و یا رقصی دیوانه وار و در شرایطی غیر طبیعی؟
-ژول ورن
درباره این سایت